YUSUF CAN'IN HİKAYE KİTABI // ÇAMLICA ÇOCUK YAYINLARI

13 Tek tek, hepsinden bir şeyler paylaşacağım seninle. Bu süreçte çokça evdeyiz. Doğrusu çokça değil hep evdeyiz. Bazen koltuktan koltuğa oturmaca oynuyorum. Bazen anneme, perde asarken yardım ediyorum; salatalıktan yuvarlak şekiller yapıyorum, oyun hamuruyla değil de ekmek hamuruyla yeni ekmek şekilleri oluşturuyorum. En sevdiğim oyunlardan biri de tabak-çatal yerleştirme. Hatta bunu babamla öğün öğün yarışarak yapıyoruz. Kısa sürede en düzgün kim yerleştirirse o, günün galibi oluyor. Kaybeden, sonraki gün sofrayı topluyor. Bazen sofra kuruyor bazen topluyorum. Bu gidişle perde asmaya bile başlarım ben. Ne dersiniz büyüdüm mü sizce? Bence evet ama çok da büyümek istemem. “Her şey zamanında güzel.” der, dedem hep. He, bu arada, evde; annem, babam ve dedem var. Biz böyle çekirdek bir aileyiz. Küçük ailelere neden çekirdek aile denir ki? Başka neler mi yapıyorum: Kapaklarından kitabın ismini tahmin etmeye çalışıyorum. Yağmur yağarken onu izleyip hayaller