YUSUF CAN'IN HİKAYE KİTABI // ÇAMLICA ÇOCUK YAYINLARI

11 Dün Can’la telefonda görüntülü konuştuk. Çok iyi geldi. Kapatırken şu karara vardık. Bu teknoloji, düzgün kullanıldığında ne kadar da iyi bir şey. “Neden görüntülü konuştunuz ki?” diye mi sordun? A, evet. İsmini söylemedim henüz değil mi? Korona. Ah şu korona! Artık herkes ismini biliyor bu virüsün. Ne kadar da popüler değil mi? Böyle bir üne sahip olmayı kim ister ki? Onun yüzünden hepimiz evlerdeyiz. Okula gidemiyoruz, arkadaşlarımızla oyun oynayamıyoruz, uçurtma vakti geldi ama uçurtma uçuramıyoruz. Gerçi ben anladım olayı. Biz şu anda Korona’yla mücadele halindeyiz. Ama ilk o başlattı. Biz güzel güzel yaşayıp gidiyorduk, mutlu mesut, huzurlu güvenli. Bizi mi kıskandı acaba? Bu korona cidden tehlikeli. Bunun en büyük sebebi de görünmemesi. Babamla annem; “Görünmeyen düşmanlar çok tehlikelidir.” demişti bir ara. Ama eminim biz yeneceğiz. Bu arada böyle sözleri yazdığım bir defterim de var. Bakıyorum da ne kadar çok defterim varmış.