RÜZGAR GÜLÜ DERGİSİ SAYI 47 // ÇAMLICA ÇOCUK YAYINLARI

Yazan: Emine Feyza Çevik • Çizen: Hüma Kaya KÜÇÜK TOHUM Uzak diyarların birinde, bütün canlıların mutlulukla yaşadığı bir şehir varmış. Bir gün sebebi bilinmeyen bir şekilde yeryüzü yukarı çıkmaya başlamış. İnsanlar, çimenler, arabalar gökyüzüne doğru yükseliyormuş. Yeryüzü, çıkmış, çıkmış, çıkmış, evlerin çatılarına yetişmiş. Çıkmış, çıkmış, çıkmış, gökdelenlerin tepelerine yetişmiş. Çıkmış, çıkmış, çıkmış, dağların zirvesine uzanmış. Kimse ne yapacağını bilememiş. Herkes telaş içinde sağa sola koşturmaya başlamış. Çok uğraşmışlar ama hiç kimse yeryüzünü aşağıya indirememiş. Yeryüzü, birazdaha yukarı çıkarsa yaşayacak yer kalmayacakmış. 2 Tamo sırada esen rüzgarla birlikte gelen minicik bir tohum, kalabalığın orta yerinde durmuş. Küçük Tohum; - Bir şeyler yapmalıyız, demiş. Ama küçük tohumun ince sesini neredeyse kimse duymamış. Duyanlardan birkaçı minik tohumu gösterip gülmeye başlamışlar. - Küçük Tohum, o koskocaman yeryüzü, sen küçücük bir tohumsun. Ne yapabileceğini zannediyorsun? - Heymillet, şu tohuma bakın! Bir şeyler yapmalıyızdiyor. Minicik haliyle yeryüzünü indirebileceğini sanıyor! İnsanlar dertlerini unutmuş, Küçük Tohum’a gülüyorlarmış.